Smørbukk får tvillingsystre

Du skal snart få 2 systre Smørbukk. To på ein gong! Kva tykkjer du om det ? Det er far som spør. Smørbukk tykkjer det er ein dårleg ide. Ein hund vil vera meir anvendeleg. Jau, ein hund kan me kanskje få oss. Men no er no desse to på veg. Antan me vil eller ikkje. Smørbukk tykkjer ikkje om det. Far nemner at me kanskje kan gje dei bort. Me kan leggja dei i ei fin lita korg og setja dei utanfor kongens port. Smørbukk kviknar til.
Ved neste middagsbord, snakkar dei om tvillingane att, om korleis å bli kvitt dei på nokolunde menneskeleg vis. Når kongens tenara høyrer skrikene utanfor porten, kjem dei straks til å åpna for å sjå, seier far. Så vil småjentene bli presentert for kongen, og dei vil bli prinsesser. Akkurat som Moses, hevdar Smørbukk, som er 6 år og har lært litt bibelsoge. Men kva om ingen finn dei utanfor kongens port. Tenk om dei ligg der og svelt i hjel, eller blir tekne av tjuvar, spør far. Smørbukk et og drikk litt, og tenkjer. Far held fram med tankane om at nokon stjel dei, tek dei med seg i bilen sin, og så blir eg og du Smørbukk skuldige i forsvinninga. Kanskje me aldri ser dei att, me får aldri høyra om dei meir, og så får me skulda for at dei er borte, seier far. Me skriv eit brev, seier Smørbukk. Til kongen. Me legg brevet i korga der tvillingane ligg. Når tjuvane les brevet, så står det at kongen skal få barna. Så må tjuvane finna andre barn å stjela.
Middagen er over. Smørbukk har mykje å tenkja på. Han vart fødd for 6 år sidan med eit forundra smil om munnen. Høgt elska, møtte han verda med trillande latter. Men så etter omlag eitt år, kom veslebror. Smørbukk vart alvorleg og sur. Langsom, svært langsomt, kom smilehola attende i andlete hans. No er han atter betenkt. To småjenter skal koma og forstyrra livet hans. Han og far skal nok finna ut av det.
Ved neste middag er far heilt klar på at dei skal skriva eit langt brev til kongen og leggja ved. Og kanskje samstundes gje beskjed på eit eller anna vis, at det er ei gåva til kongen utanfor porten. Men me må ikkje skriva kven gåva er i frå, seier far. For då kan det vera at politiet bankar på og tek oss med til politistasjonen. Du også Smørbukk, me har jo planlagt dette saman. Smørbukk bleiknar. Kva gjere me då far ? Far forsyner seg med poteter og tenkjer. Då, seier far, reiser me til Island. Når politiet kakkar på døra, så hoppar me ut vindauga på den andre sida av huset. Vindauga i det hemmelege rommet er høveleg. Det går rett ut i hagen. Når mor slepper inn politiet, for det må ho, så er me på veg ut. Og så flyktar me til Island. Eg og du Smørbukk! Guten vert ivrig. Så slapp dei unna fengsel. Men, seier far, så må mor og veslebror koma etter. Eg vil ikkje til Island, seier mor. Far og son masar om at ho må koma etter til Island men mor er trassig. Det er for lite skog der, seier ho. Og me kan ikkje fara heimatt, seier far. Om me reiser heimatt, så må me i fengsel. Eg er glad i Island og det kjem du til å bli også, Smørbukk.
Men Island er ikkje glad, seier Smørbukk. Nei, men me har jo kvarandre. Og så kan me snakka med mor og veslebror i telefon.
Smørbukk er ikkje svolten meir.
Neste dag er Smørbukk ikkje glad. Det ser ut som han slit med noko. Far ausar oppi fiskesuppa til seg sjølv og sine to søner. Han spør den eldste kva som er i vegjen. Storebror Smørbukk har problem med å forklara seg. Han er ikkje heilt einig med seg sjølv. Han får fram eit spørsmål, om det ikkje er mogleg å behalda tvillingane likevel.
Far nikkar.
Det er mogleg.